بررسی و مقایسه غلظت فلزات سنگین (نیکل، سرب، کادمیوم و روی) در عضله ماهیان شوریده، حلوا سیاه، شیر و کوتر در منطقه چابهار در فصل تابستان

فلزات سنگین از آلاینده­هایی هستند که در اکوسیستم­های آبی مشکلات بسیاری را برای آبزیان و درنهایت برای انسان ایجاد می­کنند. این پژوهش در سال 1392 به‌منظور تعیین میزان فلزات سنگین نیکل، سرب، کادمیوم و روی در عضله ماهیان شوریده، حلوا سیاه، شیر و کوتر منطقه چابهار انجام شد. 96 نمونه ماهی از صیدگاه بندر چابهار از دو منطقه ساحلی و دریایی تهیه شد. جهت استخراج فلزات از بافت­های موردمطالعه، از روش هضم مرطوب استفاده شد و تعیین غلظت فلزات سنگین به‌وسیله دستگاه جذب اتمیYounglin AAS8020  صورت پذیرفت. میزان کادمیوم در ماهی حلوا سیاه (0450/0 میلی­گرم در کیلوگرم) نسبت به گونه­های دیگر بالاتر بود. همچنین پایین­ترین میزان این عنصر در ماهی شوریده و شیر (0150/0 میلی­گرم در کیلوگرم) به دست آمد. میزان سرب در ماهی کوتر (0125/0 میلی­گرم در کیلوگرم) نسبت به گونه­های دیگر پایین­تر بود. میزان نیکل در ماهی کوتر (1800/4 میلی­گرم در کیلوگرم) نسبت به گونه­های دیگر بالاتر به دست آمد. پایین­ترین میزان این عنصر در ماهی شیر (0150/0 میلی­گرم در کیلوگرم) بود. میزان روی در ماهی کوتر (5450/0 میلی­گرم در کیلوگرم) نسبت به گونه­های دیگر بالاتر بود. پایین­ترین میزان این عنصر در ماهی شیر (0150/0 میلی­گرم در کیلوگرم) مشاهده شد. میزان فلز کادمیوم، سرب و روی در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی سازمان غذا و کشاورزی، سازمان بهداشت جهانی، وزارت کشاورزی شیلات انگلستان و انجمن ملی بهداشت و سلامت استرالیا و سازمان غذا و داروی امریکا پایین­تر بود. غلظت نیکل در عضله ماهی کوتر در مقایسه با استانداردهای جهانی بیشتر به دست آمد.با توجه به نتایج به‌دست‌آمده، میزان فلزات سنگین موجود در عضله ماهیان موردمطالعه هیچ­گونه خطری برای مصرف انسان در برندارد.